Εργαστηριακές καταστάσεις απώλειας λίπους

Εκτίμηση της κατάστασης της θρέψης σε ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα με την εφαρμογή του πρωτοκόλλου Mini Nutritional Assessment MNA : συσχέτιση με κλινικό-εργαστηριακές παραμέτρους υποθρεψίας — καχεξίας και με την επιβίωση Περίληψη Το σύνδρομο της καχεξίας συνοδεύει συχνά τον καρκίνο του πνεύμονα και σχετίζεται με αυξημένη νοσηρότητα και πτωχότερη επιβίωση. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η απώλεια μυϊκής μάζας με ή χωρίς απώλεια λιπώδους ιστού ως αποτέλεσμα της εργαστηριακές καταστάσεις απώλειας λίπους κακοήθειας.

Παθοφυσιολογικά, οι κυττοκίνες που παράγονται από τον όγκο ή τον ξενιστή φαίνεται να έχουν κεντρικό ρόλο τροποποιώντας ορεξιογόνα ερεθίσματα, εκτρέποντας το ενεργειακό ισοζύγιο, προκαλώντας μυϊκό καταβολισμό και προάγοντας τη λιπόλυση.

Στη πρώιμή του φάση, και όταν το σύνδρομο είναι θεωρητικά αναστρέψιμο, κατά κανόνα διαλάθει της κλινικής υποψίας.

Αντιθέτως, όταν γίνει κλινικά εμφανές, οποιαδήποτε παρέμβαση είναι όχι μόνο αναποτελεσματική αλλά πιθανώς και άσκοπη.

Η σαρκοπενική παχυσαρκία είναι ένας παράγοντας που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο την έγκαιρη διάγνωσή του διότι η απώλεια της μυϊκής μάζας καλύπτεται από το υποδόριο λίπος και δε γίνεται κλινικά θεραπεία καύσης λίπους. Μέχρι τώρα η διάγνωση του συνδρόμου βασίζεται στη ποσοτικοποίηση τη Το σύνδρομο της καχεξίας συνοδεύει συχνά τον καρκίνο του πνεύμονα και σχετίζεται με αυξημένη νοσηρότητα και πτωχότερη επιβίωση.

Μέχρι τώρα η διάγνωση του συνδρόμου βασίζεται στη ποσοτικοποίηση της απώλειας του σωματικού βάρους.

Στηρίξτε μας

Ωστόσο, και πέραν της ασυμφωνίας μεταξύ των κλινικών για το ποσοστό της απώλειας του βάρους και το χρονικό διάστημα που πρέπει αυτό να συμβεί, η μέθοδος αποτελεί γενικά έναν υπεραπλουστευμένο τρόπο εκτίμησης της θρέψης. Από την άλλη πλευρά μία λεπτομερής διαιτολογική εκτίμηση από εξειδικευμένο διαιτολόγο έχει αυξημένες απαιτήσεις σε χρόνο, εξειδικευμένο εξοπλισμό και κόστος και είναι πρακτικά μη εφαρμόσιμη.

Για την ακριβέστερη εκτίμηση της θρέψης έχει προταθεί η χρήση ερωτηματολογίων όπως το ΜΝΑ που αναπτύχθηκαν αρχικά για ηλικιωμένους ασθενείς χωρίς νεοπλασματικό νόσημα. Με την παρούσα διατριβή το MNA αξιολογήθηκε συγκριτικά έναντι της απώλειας βάρους σε ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο του πνεύμονα. Το MNA αναγνωρίζει περισσότερους ασθενείς σαν υποψήφιους για να λάβουν κάποια διαιτολογική παρέμβαση και επιπλέον φάνηκε πως υπερτερεί σε σχέση με την απώλεια βάρους τόσο όσον αφορά τη σχέση εργαστηριακές καταστάσεις απώλειας λίπους με κλινικο-εργαστηριακούς παράγοντες που σχετίζονται με την υποθρεψία όσο και την προβλεπτική και προγνωστική του αξία.